We besloten naar een strand te gaan. Een rustig strand, waar nauwelijks of geen toeristen zijn. Onze keus viel op Caracasbaai. Zonder problemen arriveerden wij bij het strand, dat een ris banken en tafels kende, die voorzien waren van parasols van palmbladeren. Er waren daar veel families die de tafels bezetten. Hier en daar stond de bbq aan. Afgaande op het gebeuren was het daar erg gezellig. Het lukte ons ook een tafel te bemachtigen. Er zat al een blanke vrouw, die de tafel graag met ons wilde delen. Alleen is ook maar alleen, zal ze gedacht hebben. We raakten in gesprek. Ze was op bezoek bij een dochter van haar, die op het eiland woont. Ze komt uit Litouwen en sprak wat moeizaam Engels en Duits. Ze maakte ooit deel uit van het nationale Sovjet handbalteam en verbleef zodoende geregeld in het buitenland.
Vlakbij was een eettentje waar van alles te koop was. In de baai lag een booreiland afgemeerd. Er was ook nog een restant te zien van een fort, Fort Beekenburg. Een opvallend bouwwerk aan de kust. We hebben daar aan het strand op een rustige manier de dag doorgebracht. We hebben gezwommen, gepraat, gelachen en gegeten en gedronken. De vrouw uit Litouwen nodigde ons nog uit om haar met de kampeerbus in Vilnius te bezoeken. Da's wel een flink eind rijden.