In het centrum van Willemstad zag ik een mij bekend gebouw. Daar zag ik in de jaren 60 met mijn moeder voor het eerst een markt, een pasar. Mijn moeder noemde die markt zo. Ze zag daar trouwens heel veel voor haar bekende dingen. Ze deden haar herinneren aan haar leven in het voormalig Nederlands Indië. Er werd daar van alles en nog wat te koop aangeboden. Ik had toen veel moeite met de geur van de versproducten zoals vis en vlees. Ze trokken ook veel vliegen aan. Ik weet wel dat ik niet zo lang daar in die ruimte ben geweest. Ik ben maar buiten, in de wind gaan staan wachten.
In dat gebouw bevindt zich tegenwoordig beneden een markt met vooral souvenirs. Boven echter, is een soort restaurant waar dagelijks Antilliaans eten gekookt wordt. Het rook daar lekker. Omdat het een open ruimte betrof waar de wind heerlijk doorheen waaide, voelde ik me daar rustiger. De hele reis was toch al een behoorlijk emotioneel gebeuren, dus we probeerden de drukte te vermijden. Daar hebben we wat eten gekocht en meegenomen naar onze kamer. Het smaakte voortreffelijk! We namen ons direct voor om tijdens een eventueel volgend bezoek aan het eiland, veel meer van die keuken in Plasa Bieu gebruik te gaan maken.