De meisjes

Pamela en Tineke met hun zusjes

Octavia ging niet mee naar de Mulo. Ze was net zo plotseling verdwenen als dat ze in mijn puberleven gekomen was. Maar op de Mulo zag ik zoveel schoons rond lopen, dat ik geen moment gerouwd heb. Integendeel! Het lastige was wel, dat de meesten van hen een of meer klassen hoger zaten.  Ik was om de haverklap verliefd. Zelfs op iemand met haren op haar armen! Het zal wel aan mijn hormoontjes hebben gelegen. Ze konden blijkbaar niet zo goed tegen de grote temperatuursverandering. En vergeet niet dat ik in Leiderdorp vaak thuis moest blijven en de meisjes dik ingepakt rondliepen.

Falie, Tineke, Cynthia met broertje(?), Sharon en David

Ook in onze nieuwe woonomgeving kwam ik leuke meiden tegen. Een van hen heette Hannie. Haar moeder was een mooie Surinaamse en haar vader een marinier, meneer Verduin. Hannie leek op haar moeder. Ik bewonderde haar stiekem, totdat ze een keer zei dat ik een rare broek aan had. Dat was haar reactie toen ik haar complimenteerde met haar mooie jurk. Dat zo'n mooi meisje zo lelijk kon doen, had ik niet verwacht. Tot die tijd kocht mamma onze kleding, maar vanaf dat moment eiste ik inspraak. Het besef dat mijn kleding een mooi meisje kon afschrikken was daarmee geboren.
Ik was ook nog een tijdje verliefd op Brenda. Als ik aan haar denk, zie ik haar altijd in die witte jurk met rode balletjes en een diadeem op haar hoofd. Ze loenste een beetje, maar dat maakte haar knapper vond ik. Haar ouders, de familie Meiboom, runden een winkel aan de Gosiweg. Mijn broer Joop vond dat ik het met Brenda moest aanpappen, zodat hij misschien goedkopere of zelfs gratis aan comics kon komen. Die stripboekjes verkochten ze namelijk ook in hun winkel. Ik probeerde met mijn broer nog een deal te sluiten, zodat ook ik kon profiteren van zijn korting. Maar de deal liep stuk, want mijn broer was toen nog een krent. Ook Brenda was van voorbijgaande aard. Op het ultieme moment koos ik toch maar voor de buurjongen om met hem samen op jacht te gaan met de katapult.
Mijn broer Joop had een platonische relatie met Dolly. Ze zag er heel knap uit, maar ik vond dat ze dikke boven benen en kuiten had. Soms keek ik naar haar terwijl ik mijn hand boven mijn ogen hield. Als ik het bovenste deel van haar lichaam afschermde, zag ik de benen van wielrenner Woutje Wagtmans. En als ik mijn hand dan langzaam omhoog deed en haar armen zag, deed ze me denken aan Charles Atlas, de bodybuilder uit die tijd. Ik hield dat maar voor me, want mijn broer was veel sterker dan ik. Dolly schijnt later Miss Venezuela geworden te zijn. Mijn andere broer, Ruud, had ook zo zijn meisjes. Zo was er Louise (van die leraar meneer Bax in klas zes), Pamela (dochter van een kennis van pa) en later Cynthia. Met Cynthia heb ik nog soms e-mail contact, naar aanleiding van mijn vorige blog. Ze bevestigde de verliefdheid, maar zei dat die nooit was uitgesproken. En als tussendoortje was er nog altijd hottie Sharon. Het kon niet op.