Papiamentu

Op Aruba schijnt de taal Papiamento te heten. Op Curaçao en Bonaire Papiamentu. Of zoals de Hollandse mensen zeiden : Papiaments. Het eerste wat wij van die taal leerden waren de scheldwoorden. Die had ik dagelijks nodig. niet alleen om indruk te maken, maar ook om erbij te horen. Thuis kon ik die woorden in het begin ook bezigen, totdat iemand opeens "Oh, oh, oh!" begon te roepen op een manier die aangaf dat er iets erg gezegd werd. Reden voor mamma mij te vragen naar de betekenis van dat woord.
De taal bevat woorden die komen uit het Spaans, Portugees, Engels, Frans en Nederlands. Er schijnen ook indiaanse invloeden te zijn. De naam van de taal is afgeleid van het Portugese 'brabbelen'. Het is lokaal gezien de moedertaal van de (Benedenwindse) Antillianen. Na de verhuizing naar de Navajosweg kregen we Antilliaanse overburen waar we al snel contact mee maakten. Het gezin Petronia bestond uit vader (werkte bij de Hollandse Bakkerij), moeder en drie kinderen : twee dochters en een zoon. Zoon Royce was van onze leeftijd en erg spontaan. Van hem leerden we veel Papiamentu en de omgeving kennen. Ze bezaten een aantal geiten en een varken. Ik herinner me ook nog dat ze pinda's in de tuin hadden groeien.
Royce vond het maar niks dat we bepaalde planten in de tuin hadden staan. Die zouden geesten oproepen.Omdat de voertaal Papiamentu was, pakten we die vrij snel op. We spraken het zelden. Alleen als erg kleine kinderen ons iets vroegen. Die spraken nog geen Hollands.