 |
| Ziekenhuis met dikke Amerikanen |
 |
| Zeemanshuis |
Ik ben maar een paar keer met een busje of taxi naar de stad geweest. Het waren gewone personenauto's, dikke Amerikanen, die overal en nergens stopten om passagiers op te pikken. Zo plofte een keer een heel dikke vrouw naast me op de achterbank. Ik zat in het midden met links naast mij een doodstille Antilliaanse meneer. Mevrouw deed het portier open, draaide zich om en toen schrok ik me een hoedje : een enorme kont kwam op mij af! Die kont begon eerst voorzichtig te zakken, maar het laatste stuk hield mevrouw dat gewicht niet meer in toom. Ze plofte neer. Ik voelde de auto door de veren zakken. Wow! Door haar gewicht gleed ik naar haar toe. Ze keek me heel apart aan en knipoogde naar me. Ik schrok alsof ik net een enorme gorilla diep in de kwaaie ogen had gekeken. Ik probeerde wat op te schuiven, maar kon niet uit de krater in de achterbank komen, die zij met haar gewicht had geslagen. Ik was niet zo groot en keek zodoende recht tegen haar enorme borsten aan. Normaal vond ik die rondingen erg interessant, maar toen zeer bedreigend. Het was op dat moment niet bepaald mannelijk om om mijn moeder -die voorin zat- te gaan zitten roepen. Ik was immers al 12 jaar. Dus bleef ik tegen mevrouw aangeplakt zitten en zweten. Toen de meneer aan de andere kant van mij even later uitstapte, was het helemaal een hopeloze zaak. De auto ging nog schuiner hangen en het werd nog warmer in die auto. Het lukte me om iets naar links op te schuiven. Ik deed dat wat stiekem, want misschien voelde mevrouw zich anders afgewezen. Pas drie haltes verderop zwoegde ze zich uit de auto, mij in haar kielzog bijna mee naar buiten zuigend. Het rare was dat ze niet eens voor twee personen hoefde te betalen. "Masha danki!"en "Ajo!", klonk het.
Op de terugweg hoorde ik in zo'n taxi een (slanke) Antilliaanse vrouw tegen een Hollandse zeggen : "Oeweet u, als
ik mijn dochter naar de oewinkel stuur, dan oeweet ik niet of zij
terugkomt met de boodschappen of met een kind." Als
onschuldige, blanco twaalf jarige puber dacht ik toen gelijk : "O, zijn hier ook ooievaars?" Wist ik veel. Oké, ik geef het direct toe: ik was nog niet echt op de hoogte van de
voortplanting van de mens. Het bleef tot dan bij visuele onderzoekjes en wat onhandig gefriemel. Al zou
dat niet zo lang meer duren. Niet veel later stuurde mamma ons naar de dominee. We kregen seksuele voorlichting.....
